Op donderdag zijn we met een busje vertrokken naar olkhon island. Het grootste eiland in het baikalmeer. De verwachtingen waren hoog en we waren nodig toe aan wat relax tijd. Helaas moet je wel eerst 5 uur in een busje zitten/hobbelen, een half uur met de ferry en dan nog 1,5 uur over het eiland hobbelen. Maar we zijn aangekomen. We hadden een guesthouse geboekt; nikita's farmstead. Het guesthouse heeft het eiland gemaakt wat het nu is. Het is van een oud pingpongkampioen (nooit van gehoord) en bestaat uit een doolhof van straatjes, hoekjes en kleine eftelingachtige gebouwtjes. Op zoek naar een toilet kan je terecht komen in kamers, schuren, banya's (sauna), cafeetjes etcetera, maar niet echt in een toilet...
Het zou een eenvoudige kamer zijn voor ons.

En eenvoudig was het. Het had 4 muren, 2 bedden een raam en een spiegel. Best prima dus, als je niet naar de toilet hoeft, niet hoeft te douchen, stromend water geen vereiste is, kunt slapen op een houten plank en je graag blootgeeft aan het hele dorp bij gebrek aan een gordijn

. Het bed had ' matrassen' van 3 cm, maar piet zou zeggen gevoels' waarde' 0cm (maar eigenlijk hebben we er flink om gelachen en goed geslapen). Het 3e bed of eigenlijk de deken kon samen met ducktape dienen als gordijn en douchen konden we op de farmstead, we zaten er namelijk 10 minuten lopen vanaf omdat het vol was. De wc stond in de tuin en had behalve een gat ook een soort verhoging met (totaal) afneembare wcbril.

Gelukkig had nikita in al zijn hoekjes en straatjes 2 normale toiletpotten met stromend water. Het was even zoeken, maar het was de moeite waard.
Ondertussen hebben we in ons busje een nederlandse ontmoet, waar we de paar dagen op olkhon island mee hebben doorgebracht. Na het inspecteren van onze kamer zijn we op weg gegaan naar de farmstead om te eten. Dit gebeurt in een gezellige ruimte waar 'delicious home-cooked meals' aangeboden worden.

En laat deze beschrijving toch ook echt waar zijn! Elke avond vis, vlees, salade en iets van aardappels of pasta. Je kon zoveel krijgen als je wilde. Ook kon je er een kopje thee bij pakken. Bij de kantine konden ook excursies geboekt worden, voor de volgende dag hebben we een bootexcursie naar een boeddistisch eiland en heilige bronnen geboekt en de dag daarna zouden we naar het noorden gaan. Volgens de meesten het mooiste plekje van olkhon.
Na de nodige biertjes in het cafe zijn we lekker gaan slapen om de volgende ochtend te ontbijten met pannenkoeken en gebakken eieren. Pap kon ook hoor, maar die hebben we maar overgeslagen.
De excursie was meer op de boot zitten dan iets zien. Onze boot deed het niet zo goed en het weer wat niet al te best, maar ogoi island was erg mooi. Onze gids kon uitstekend engels, volgens degene die ons de excursie aanprees. En inderdaad de woorden die ze kende kwamen er verstaanbaar uit, helaas waren wat er niet al te veel. Het is een heilig eiland waar je een wens kunt doen door 3, 7 of 21 rondjes in gebed rond de tempel te lopen en vervolgens of geld te doneren of een stukje stof van jezelf aan een boom te hangen.

Ik (Eline) vond het een erg mooi gebaar en ook een bijzondere plek. Ik heb martijn overgehaald 3 rondjes achter me aan te struinen en te vragen om een goed huwelijk (huwelijksreis he). Vervolgens heb ik een stuk van mijn armbandje opgeofferd, want nederlanders als we zijn, we gaan natuurlijk geen geld neergooien.

(groene bandje)

De heilige bron was een ieniemienie bergstroompje, niet echt de moeite waard.
De volgende dag (na weer een goede nacht na de nodige biertjes) bleek het te stromen van de regen, wat het wandelen in het dorp wat lastig maakt door alle modder. Er is geen verharde weg, geen pinautomaat, geen niets eigenlijk. De excursie ging niet door en toen weer wel, maar wij hebben besloten niet mee te gaan. We hebben de dag doorgebracht met veel spelletjes en de nodige cafeetjes en wederom biertjes.

Huisdiertje van 4 maanden

Vandaag zijn we teruggereden naar irkoetsk om morgen op de trein te stappen (4 uur lokale tijd en dan niet 's middags). Het vinden van het juiste busje en het betalen van het normale busgeld was nog een beproeving, maar het busje zat dan wel vol met internationale backpackers, dus garant voor veel lol.
Overmorgen komen we aan in Mongolie en na alle verhalen te hebben gehoord afgelopen dagen gaan we nu de supermarkt leegkopen op zoek naar eetbare dingen, want die schijnen ze in mongolie niet te hebben

.