De afgelopen dagen stonden in het teken van de geweigerde permit voor Tibet. Dat is iets waar je toch naar uitkijkt en de kansen zijn zeker nog niet verkeken, maar het was wel een tegenvaller.

Vrijdag avond zijn we op de trein gestapt naar Xining vanuit Xi'an, een reis van ongeveer 13 uur. Helaas zoals we eerder geschreven hebben op een hard seat. Wel een hele ervaring. Het rijtuig bestaat uit stoelen die naar elkaar toe staan en dan niet zoals in nederland 2 naast elkaar, maar 3 naast elkaar en aan de andere kant van het gangpad wel 2 naast elkaar. De vorige keer hadden we het geluk dat we 2 plaatsen op een 2-tje hadden (en het overdag was) deze keer hadden we 2 plaatsen op een 3-tje en dan de gangpad plaats en die daarnaast, waardoor we geen steun hadden aan de 'muur'. En dat het een 3-tje is wil natuurlijk ook niet zeggen dat er geen 4 op kunnen

. Mensen zijn zo ontzettend aardig en ook positief nieuwsgierig waar je heen wilt en wat je hebt gedaan, waar je vandaan komt etc. Een man tegenover ons kon 3 woorden engels en heeft door ons mandarin - engels boekje veel bijgeleerd. Zo heeft hij ons happy birthday gewenst en heb ik hem verteld dat ik nog niet jarig ben. Houdt hij van 'corn' en is hij boeddist en ik kennelijk katholiek, aangezien atheist of protestant niet echt in het woordenboek stond. De nacht was redelijk zwaar, de stoelen staan rechtop en de lampen en muziek blijft aan. Daarnaast blijven alle mensen ook de hele nacht noedels eten, heen en weer lopen en staan er natuurlijk ook nog heel veel mensen. Je kunt wel een hoekje tafeltje claimen en daar met een opblaasbaar kussen (beste koop ooit) je hoofd op leggen. De stoelen zijn alleen redelijk laag en hard waardoor je op een of andere manier altijd wel bepaalde lichaamsdelen afkneld, waardoor je weer wakker wordt. Helaas geen foto's van, maar ik denk dat het er aandoenelijk uit heeft gezien hoe ik op martijns schoot lag en martijn weer over mij heen. Een soort sandwich van mensen.

Maar goed, dat hebben we overleeft (hopelijk nooit weer!). Op zaterdag zijn we meteen naar het kantoor van snowlion gegaan, onze touroperator om om uitleg te vragen. Wij zijn de eerste groep waarvan de permit is geweigerd en omdat ze het niet hadden verwacht hebben ze ook al treinkaartjes gekocht, helaas... Op de zwarte markt nogwel, voor een enorm bedrag wat wij denk ik moeten gaan betalen... We hebben nu een paar opties:

- maandag opnieuw een permit aanvragen voor ons 2-en (kurt en lisa hebben besloten niet meer te gaan)

Dat betekent als die er door komt dat we een visum verlenging nodig hebben en die gaan we maandag proberen te krijgen. Normaal kan dat pas vanaf 7 dagen voor het verlopen van het visum maar dat is pas zondag. En het duurt ook even voordat alle procedures doorlopen zijn, dus dat duurt ons te lang.

- als de permit er niet door komt gaan we kijken naar een toer om tibet, wat ook heel mooi schijnt te zijn.

- als ons visum niet verlengt kan worden op korte termijn dan doen we wellicht tibet in sneltreinvaart of de tocht om tibet in sneltreinvaart want dan moeten we op 2 september het land uit.

- de laatste optie is terug met de trein naar chengdu, pandaatjes kijken (hele kleine fuzzy thingies) en naar kathmandu (nepal) vliegen.

Wat het wordt horen we morgen (permit en visum) en dan beslissen we. Xining is wel een aardige plaats, maar niets iets waar we 1.5 week willen zijn. Vandaag gaan we naar het tibets museum en een tempel en morgen horen we meer en zullen we jullie ook op de hoogte houden. Het is allemaal deel van de ervaring zullen we maar zeggen en de andere opties zijn zo slecht nog niet.

Overigens gaat met stokjes eten echt supergoed ondertussen.

Eten gemasterd met stokjes:

- kippevleugeltjes

- spare ribs

- loempias

- friet ( met ketchup)

- rijst (bunkeren methode)

- erwtjes ( toch wel erg glibberig)

- hele lange dikke noedels (meer soort xxl spagetti)

- en natuurlijk alle vleesreepjes achtige gerechten, dumplings, salade etc.