Plannen moet je maken, maar helaas gaat niet altijd alles zoals je het je had voorgesteld. Op woensdag zijn we 's middags uit Xining vertrokken naar Yushu. Waarschijnlijk omdat de bus om 14.30 vertrok en niet in de avond, hadden we een zitbus, terwijl alle andere bussen slaapbussen waren, waar dus bedden in zitten. Of dit goed of slecht was weten we eigenlijk niet, want de stoelen zaten niet erg oncomfortabel en de bedden waren wel erg kort. Helaas kon de stoel niet naar achteren, maar er mocht dan weer niet gerookt worden in de bus. Dus ja allemaal voors en tegens, al met al zo slecht nog niet. Het uitzicht onderweg was prachtig en om half 7 in de ochtend kwamen we aan in Yushu. Yushu is vorig jaar april getroffen door een aardbeving van 7.1. Bijna alles was ingestort en nu herbouwen ze in 3 jaar. Volgens de lonely planet een bezoek waard, maar er was weinig informatie over omdat er natuurlijk elke dag vanalles veranderd. Toen wij aankwamen was het grauw en zagen we voornamelijk nog tenten. We werden nog net niet uitgelachen toen we vroegen naar het ticket office voor een bus, maar dat was er duidelijk niet. Wel heel indrukwekkend om een stad zo te zien... We zagen het niet zo zitten te midden van de puinhopen iets te zoeken om te slapen, dus hebben we een minibusje gevonden die ons naar Ganzi wilde brengen. De volgende geplande stop, maar dan een dagje eerder.
Na een paar uur wachten, want het busje moest immer wel vol, zijn we vertrokken naar Ganzi. Het busje was duidelijk niet gemaakt voor langere mensen en de weg niet echt voor verkeer. Het uitzicht was wederom prachtig. We zijn passen van 4700 meter gepasseerd en hebben veel besneeuwde bergtoppen gezien.

Helaas woog dat niet helemaal op tegen alle ongemakken. Laat in de avond kwamen we aan in Ganzi na 30.5 uur bussen... Helemaal kapot en alleen maar op zoek naar een bed en een douche. Halverwege onze laatste busreis stapte een jonge man in die een beetje engels kon. Hij is een alternatieve geneesdokter of iets met kruidendokter, maar fijn dat er iemand engels kon. Hij heeft ons geholpen aan een hotel en de volgende dagen zijn we ook met hem opgetrokken.
Bij daglicht was Ganzi een heel schattig klein tibetaans handelsdorp met veel prachtige kleuren en leuke garagebox achtige winkeltjes.

Het ligt op 3400 meter en wordt omringd door prachtige bergen met besneeuwde toppen.

Nu neigen we er toch wel naar dat het de reis waard is geweest, toen waren we daar nog niet zo zeker van. Onze chinees, we noemen hem Zu, want zijn naam was te ingewikkeld, heeft ons mee uit eten genomen (diner, ontbijt, lunch, diner). Erg handig maar ook wel een beetje ongemakkelijk. Als een chinees vraagt of je mee gaat eten, heeft hij je uitgenodigd dus moet hij betalen. Ook is het voor hen belangrijk om geen gezichtsverlies te leiden en zich dus wellicht rijker en beter voor te doen. Rekening delen is er niet echt bij. Dus hebben wij hem ook een keer uitgenodigd en zijn busticket betaald naar Kangding, waar we nu zijn. Daarnaast heeft hij ons meegenomen naar een boeddistische tempel in Ganzi (stupa voor de kenner), erg mooi!

Om half 9 's ochtends op vrijdag zijn we naar het 'busstation' gegaan om tickets te komen. Wij als nette nederlanders sluiten gewoon aan in de rij, terwijl de meeste chinezen proberen vanaf de zijkant voor te dringen of gewoon te duwen en trekken. Aangezien er niet zoveel mensen in 1 bus kunnen en er maar 1 bus per dag gaat, leek het ons na een half uurtje wachten handig om ons daar dan ook maar in te mengen. Zu was ook erg netjes en stond dus samen met ons nog steeds achteraan. Zoals de meeste chinezen doen, moet je je voordelen benutten. In dit geval lang zijn. Er was een klein luikje waardoor je de kaartjes kon kopen en het stond rijen dik ervoor, maar boven de 1.50 is er niet veel chinees meer. Martijn kon vanaf de 3e rij zo bovenlangs zijn hand door het luikje steken met een blaadje waarop Eline poging tot chinees gekriebeld had met ons verzoek voor kaartjes naar chengdu (dit kon alleen niet, dus werd het kangding, ergens halverwege). Tot onze verbazing waren de chinezen erg te spreken over dit staaltje voordringen. Ze moesten er erg om lachen en begonnen met elkaar te praten over hoe lang martijn is en wat handig dat was en gaven hem schouderklopjes. Om vervolgens te vragen of we niet wat meer tickets konden kopen voor de rest van de rij...
Zu moest ook naar kangding, dus zo hebben we zijn ticket ook gekocht en betaald om alle etenstraktaties te compenseren.
Na wederom een lange busreis, maar dit keer wel weer in een touringcar, zijn we nu in kangding. Kangding is een mengeling tussen chinees en tibetaans. Niet zo authentiek en wat groter dan Ganzi. Het ligt op 2600 meter, maar tussen toppen tot 7500 meter.

Helaas zitten we in een diep dal en is het uitzicht beperkt tot de wat lagere niet besneeuwde toppen. Gisteren ingechecked in een superdeluxe hotel (in vergelijking met de afgelopen weken) en vandaag met een kabelbaantje omhoog gegaan, maar helaas niet het uitzicht gekregen waar we op hoopten (verkeerde kant op).

Vanochtend hebben we moed verzameld om weer naar het busstation te gaan voor tickets naar chengdu, maar tot onze verbazing stond er geen rij en konden we gewoon tickets krijgen op de tijd die wij wilden. Waarschijnlijk willen chinezen vroeger in de ochtend, want die tickets waren wel op, maar 9.00 uur vinden wij vroeg genoeg. Het is dit keer immers maar 8 uur...

Verder hebben we overigens weinig last van hoogteziekte gehad, maar we hebben daar ook chinese medicijnen voor geslikt. Of het gewerkt heeft weten we niet, maar buiten wat kortademig bij het traplopen, no problems!