Koh Samui dag 67 - 77

Dit wordt denk ik de laatste blog. We hebben ook niet zoveel meer te vertellen, de afgelopen 10 dagen hebben we heerlijk uitgerust en elke dag met een cocktail geproost op wederom een heerlijk relaxte en nutteloze dag! Naar bangkok vliegen was nog even spannend omdat we moesten overstappen, air india niet bekend staat om goede baggageafhandeling en we vertraging hadden, maar dat ging eigenlijk allemaal goed. En natuurlijk hadden we onze zwemkleding in de handbaggage zitten voor het geval dat... Na een overnachting in bangkok, omdat het anders nog een keer overstappen en naar een andere luchtvaartmaatschappij (nog meer risico) zou zijn, zijn we op 17 september (niet toevallig) doorgevlogen naar koh samui. Een eiland in het zuidoosten van thailand. Ons resort zou dicht bij het vliegveld in een niet al te druk, maar ook niet uitgestorven deel van het eiland zijn (zei tripadvisor en die had toch hetzelfde adres als de website van het resort), maar niets bleek minder waar...We moesten helemaal aan de andere kant zijn. Maar uiteindelijk helemaal geen probleem. Dit is wel een uitgestorven gedeelte van het eiland, maar eigenlijk wel heel erg lekker. Bohput, waar we dachten te zitten, is bij nader inzien toch lang niet zo aantrekkelijk. Het is een prachtig en klein resort, waar je niet vanaf hoeft om je te vermaken.

Normaal de oorzaak van allerlei irritaties en voor een normale vakantie zou dit een absolute ramp zijn, maar voor nu heerlijk!! we hebben ook geen enkele behoefte om iets te ondernemen. Al zijn de boeken wel bijna uit nu. Elke dag proosten we met een cocktail op een wederom relaxte en totaal nutteloze dag! na 10 weken vanalles doen en zien, heb je dit nu eenmaal nodig, vertellen we elkaar elke dag om te verantwoorden dat we weer niets hebben gedaan. Nou ja niets. Bij aankomst had martijn een heerlijk verjaardagdineetje aan het strand bij ondergaande zon geregeld, we hebben een heerlijke thaise massage gehad en zijn toch 1 dag het eiland rondgecruised met een autootje. Morgen laten we ons nog een keer goed onder handen nemen (gelukkig zijn de vrouwtjes niet zo groot, want ze gebruiken hun hele gewicht en kruipen bij je op de massagetafel) en dinsdag gaan we op weg naar huis. Woensdag ochtend 5.55 uur zijn we weer in NL. Het is echt supersnel gegaan, maar alles lijkt ook alweer heel lang geleden. Wat een beleving zo'n reis... Helaas kan ik de foto's niet in het verhaal invoegen, iets met pop-up blokkering, maar je kunt ze bekijken op het foto tabblad.

chitwan dag 62 - 66

Afgelopen zaterdag zijn we al vroeg vertrokken met een touristbus richting Chitwan. Chitwan is, in tegenstelling tot wat we dachten geen plaats maar een national park, in het zuiden van Nepal. Onderweg zouden we een aantal uren gaan raften. Niet dat we dat perse wilden doen, maar het zat in het pakket. De communicatie van de tour operator was niet alles, dus behalve dat we in een bus zaten richting het zuiden wisten we niet waar we eruit moesten en hoe we

vanaf onze activiteit in Chitwan zouden komen. Maar gelukkig waren alleen wij, de toeristen, niet goed geinformeerd. Ergens halverwege de busreis werd door de bus geroepen dat alle mensen voor rafting eruit moesten. In tegenstelling tot wat we verwachtten was het raften echt ontzettend leuk. De rivier zag er niet zo spannend uit (en was het op sommige stukken ook niet), maar er zaten echt 'kick-ass' stukken tussen. Ook was de begeleiding erg goed en professioneel. Na een aantal heftige stukken zei de gids dat we wel mochten zwemmen. In eerste instantie dacht iedereen dat hij een grapje maakte. Een snelstromende rivier en dan uit de boot springen? Maar het was geen grapje en nadat martijn en ik gezien hadden dat het bij anderen goed ging en ze ook weer in de boot gehesen werden hebben we het er ook maar op gewaagd. Echt een heerlijk zwemtochtje! De stroming was zo snel en we hadden reddingsvesten aan, dus we hoefden alleen maar te drijven en dat deden we vaak sneller dan de boot. Door wat zwembewegingen tegen de richting in, kwam je weer bij de boot en gingen we weer verder met ons avontuur. Na 2 uur raften zijn we aan de kant gegaan, konden we ons omkleden/douchen en kregen we een heerlijke nepali lunch. Daarna werden er bussen aangehouden aan de kant van de weg en konden we onze weg vervolgen. De kaartjes waren betaald en het bushulpje wist waar we eruit moesten. Helaas had onze bus wat pech onderweg, waardoor we vrij laat in tandi bazar aankwamen (de plaats bij het park) en onze pick-up er niet was. Na wat wachten en onderhandelen met de lokale taxichauffeurs hebben we zelf een ritje geregeld naar onze lodge. Wederom wisten we niet zo goed wat we moesten verwachten, maar de lodge was erg netjes en mooi. Bij aankomst waren we een van de weinige gasten, wat betekende dat we vanaf de menukaart eten konden bestellen, wat verbazingwekkend goed was.

De volgende dag kwamen er echter groepen aan, waardoor het buffet werd, wat de kwaliteit niet ten goede kwam. In de avond kwam een mannetje van de lodge het programma met ons doornemen voor de komende 2 dagen. Door het einde van de monsoon is het park erg nat, dus kunnen we geen jeepsafari doen. Tenminste niet in chitwan, maar wel in een ander nabijgelegen park, maar de rest klinkt veel belovend.
De volgende ochtend vroeg op, want we gaan over de rivier kanoen, tenminste dat wordt voor ons gedaan..., om krokodillen te spotten. En check! Eentje gezien, van het soort alleseter. De kano was trouwens een uitgeholde boomstam die met ons erin ongeveer 2cm boven de waterspiegel bleek drijven. Maar de krokodil lag lekker op een zandbankje te zonnen, dus no problem. Een stukje verderop zijn we uitgestapt om een jungle walk te doen. Klinkt spannend, is ook echt rete spannend, vooral na de uitleg terwijl je al in de jungle staat, over wat te doen wanneer we een rhino tegenkomen (zigzag rennen en iets weggooien, rhino's kunnen slecht zien en rennen alleen rechtdoor) of een tijger (oogcontact houden en achteruit lopen, ze vallen alleen van de rug aan) of een van die andere dodelijke dieren die ze daar hebben... Erg bemoedigend dus... 5 minuutjes lopen en onze gids spot rhino-dung, erg vers! Even aan een blaadje ruiken, ja hoor hier heeft ie net nog geplast en kijk daar heeft ie vanacht geslapen (het is 8 uur 's ochtends), hij is niet ver weg. Hoor je het horror muziekje al op de achtergrond...
Maar helaas we konden m niet vinden. Verder hebben we sporen van de tijger gezien en wat olifant vernielingen, maar buiten wat herten en een aap geen wildlife. Nou ja martijn had wel vriendjes gemaakt met een bloedzuiger, maar dat was snel verholpen.
's middags gingen we op elephant ride. Precies zoals het klinkt, met 4 mensen in een bakje bovenop een olifant. En zoals de lonely planet zegt: this is mainly for the experience and not for comfort. Olifanten schrikken de andere dieren niet af omdat ze daar horen en dat bleek. We konden erg dichtbij herten en een varaan komen, helaas weer geen tijger of rhino, maar de ervaring was echt heel vet! Dit zijn trouwens getrainde/domestic olifanten. Beetje zielig is het wel, want ze worden in het gareel gehouden met een staaf van betonstaal met een punt eraan, waar ze mee kunnen slaan en prikken als ie niet luistert. Na de ride stonden er vrouwtjes bananen te verkopen, die we niet wilden hebben, totdat ze zeiden dat de olifanten dat lekker vinden. Dus hebben we onze olifant nog even gevoerd. Hij wist het precies. Slurf omhoog en mond open, heel leuk. De tong voelt echt heel raar, net als de hele olifant trouwens. Overigens hebben we de halve rit wel in de zeikende regen gezeten, want ja tis nog wel monsoon.
Die avond was er een culturele avond met traditionele dans, niet echt aan ons besteed, maar het ergste was wel dat de mensen die het wel leuk vonden na de tijd zo snel weg waren dat de dansende jongens er bekaaid vanaf kwamen. Typisch niet ingelezen toeristen... en chinezen die niet gewend zijn aan fooi geven. Elke toerist zorgt ervoor dat 11-12 nepalezen het hele jaar niet in armoede hoeven te leven (gemiddeld dan, want aan de chinezen zal het niet liggen).
De volgende ochtend hebben we een traditioneel dorpje bezocht, wel aardig, en zijn we naar de EBC gegaan. Eindelijk het EBC, alleen dit keer niet everest base camp, maar elephant breeding center.

Hier fokken ze olifanten om ze te domesticeren, maar niet voornamelijk voor toeristen maar om het park te onderhouden en controleren. Met olifanten kunnen ze makkelijker door het park. De methoden om ze te domesticeren zijn wat ouderwets en heftig, maar ze zijn ook bezig om te kijken of ze het meer psychologisch aan kunnen pakken. Ze hadden in ieder geval wel een aantal 'kleine' olifantjes, waaronder een 4 maanden oude en de eerste in gevangenschap geboren tweeling (3.5 jaar oud).

Eenmaal terug bij het resort zou onze gids zijn vriend de olifantenrijder bellen om te kijken waar ze vandaag gingen badderen, want wanneer mogelijk zouden we mee mogen. Baddertijd was om 11 uur en erg dichtbij de lodge. Dit zijn prive-olifanten dus eigenlijk alleen maar gebruikt voor toeristen. Vaak eigendom van een resort of hotel. Ze worden wel goed verzorgt en mogen vrij grazen in het park, wanneer ze hun werk gedaan hebben. En eenmaal per dag gaan ze badderen in de rivier. Voor het enorme bedrag van 3 euro voor ons 2-en mochten we 'helpen'. We mochten met zijn 2-en bij Basanti Kali op de rug, een vrouwtje van 32, en samen liepen we de rivier in. Heel apart om boven op een olifant te zitten. Een stugge huid, met wat haren, maar wel lekker warm en vooral erg hoog. Een maal in de rivier begon ze te drinken en na wat aandringen van haar berijder, zichzelf (en dus ook ons) onder te sproeien. Wat een grandioos gevoel. Echt een super ervaring! Maar ze moest nog beter gewassen worden dus ging ze op haar zij liggen, maar dat ging niet zo langzaam, dus we werden eraf gelanceerd de rivier in. Eventjes geholpen met nat en schoonmaken en er weer opgeklommen. Paar keer sproeien en toen ging ze op haar kont zitten. Het was net een achtbaan ritje. Na een kwartiertje was ze klaar en ging ze met ons op haar rug weer de kant op.

Dit was een ervaring wat zo met stip in onze top 3 terechtkomt. Iets wat je waarschijnlijk nooit meer doet, maar echt super. Eerst een beetje eng, maar echt geweldig om mee te maken. Op de valreep zijn we nog even het park in gelopen en zagen we een rhino een bad nemen en onze dag kon niet meer stuk.

Die midag nog een poging gedaan tot jeep safari in het naastgelegen park, maar onze jeep kwam vast te zitten in de modder (geen profiel op de banden) en na wat duwen en wachten zijn we met een andere jeep meegegaan, maar we hebben weinig gezien. De volgende ochtend hebben ze ons op de bus gezet terug naar kathmandu, waar we nu nog zijn. Een beetje uitslapen en rondstruinen en wachten totdat we met het vliegtuig naar koh samui in thailand gaan om heerlijk in onze villa de laatste 10 dagen van onze geweldige reis uit te zingen. Iets met jacuzzi, thai massage, strand, zon, zee en relaxen waar we nu toch wel erg aan toe zijn.

Trekking dag 54 - 61

De afgelopen week is voorbij gevlogen. We hebben 7 dagen een trekking gedaan in het everest gebied van Nepal. Vrijdag zijn we naar lukla gevlogen. Lukla ligt op 2800 meter hoogte en heeft een vliegveld je met een start/landingsbaan van ongeveer 100 meter. Voor je gevoel dan. De baan ligt onder een helling van 12 graden, dus hij hoeft ook niet zo lang te zijn. We vlogen in een ieniemienie vliegtuigje met 10 zitplaatsen langs de Himalaya wat al een geweldig uitzicht gaf, maar we konden ook in de cockpit kijken en dus de landingsbaan zien opdoemen in de bergen. Gelukkig heeft lukla nog wel asfalt, want we hebben ook al een vliegveld gezien met een grasbaan, nog wat hoger in de bergen.

lukla airport

ons vliegtuigje

Deze vliegreis gaat zeker weten onze top 10 in. Voor het uitzicht maar ook de hele beleving. Vanaf lukla vertrekken de meeste trekkings door het everest gebied. We hebben maar een kleintje van 7 dagen gedaan, waarbij de hoogste plek 3880 meter was, maar we komen zeker nog eens terug voor een langere en hogere tocht. Het was niet moeilijk, maar wel zwaar door gebrek aan zuurstof, maar zeker de moeite waard. In de ochtenden was het vaak helder en konden we veel besneeuwde toppen zien en vanaf de derde dag ook de hoogste toppen van de wereld. Na 4 dagen hadden we de hoogste plek bereikt, maar met het gevoel dat we verder konden en verder wilden.

hoogste plaatsje

martijn en mount everest

VOor de volgende keer bewaren dan maar, dan zorgen we ook dat we wat beter voorbereid zijn qua spullen en misschien wat meer conditie hebben, al viel dat helemaal niet tegen. Het uitzicht, daar kunnen de alpen in ieder geval zeker niet tegenop...
Voor de tocht hadden we een gids en een porter, om onze tas te dragen. Wel zo lekker als je de hoogte in gaat. We verbleven in kleine lodges/guesthouses en hebben heerlijk gerelaxt (buiten het lopen om natuurlijk). Om 8 uur was het donker buiten en ging iedereen naar bed, dus wij ook maar. En om 6 uur stonden we weer op om te kunnen genieten van het prachtige uitzicht. Oktober is het hoogseizoen met wat minder bewolking maar wel ontzettend druk. Op de terugweg kon je al goed merken dat het hoogseizoen eraan kwam, want het was aardig druk met toeristen. Op de heenweg zijn we buiten de porters die alle voorraden, bouwmaterialen, matrassen, wc-potten etc, naar boven brengen niet veel mensen tegen gekomen en dat was eigenlijk wel zo lekker. Dus of minder wolken nu opweegt tegen meer mensen...

porter met potjes en pannetjes

Nu zijn we weer in Kathmandu en morgen gaan we 3 daagjes op safari. De tickets naar Thailand zijn geboekt en onze luxe pool villa met Jacuzzi wordt nu naast me op een andere computer gezocht. Een beetje relaxen voordat we weer terugkomen in NL is wel zo lekker en denk ik ook wel nodig om alles te laten bezinken.

Chengdu - kathmandu dag 52 - 53

Woensdag erg vroeg opgestaan om om 5 uur naar het vliegveld te gaan. Onze vlucht zou om 7.40 vertrekken naar Kathmandu, via Lhasa. Aangekomen bij het vliegveld, de juiste rij gezocht en gewacht om in te checken. Kennelijk zijn er 2 dezelfde vlucghtnummers met 2 dezelfde bestemmingen, maar zijn het verschillende vliegtuigen. De ene was domestic (naar Lhasa) en de andere was international naar Lhasa en daarna door naar Kathmandu. Dus tevergeefs in de rij gestaan. Toen we eindelijk de goede rij gevonden hadden, bleek die balie nog lang niet open te gaan. Gezellig gekletst met een franzoos die op een business trip was en een kopje thee/koffie gedronken van de KFC (het enige open tentje op het vliegveld). Verder ging alles voorspoedig. Wat wel weer wat vreemd was, was dat we alleen maar met buitenlanders schenen te zijn en dat we achter de douane afgescheiden werden van de chinezen, met als gevolg dat we alleen konden plassen en zitten en niet tax-free shoppen, ontbijten en een beetje rondlopen. Logica is vaak ver te zoeken... Toen we eenmaal in het vliegtuig zaten, aan de rechterkant op verzoek want daar zouden we uitzicht hebben over Himalaya, bleek iedereen ongeveer een hele rij te hebben en bleek ook dat het vliegveld een uurtje of wat dicht ging. Of het was alleen ons vliegtuig wat niet mocht vertrekken, maar dat wilden ze wellicht niet zo zeggen.

Wow wat een supermooie vlucht was het nadat we eindelijk weg mochten! Het uitzicht was geweldig. Je vliegt langs bergen die bijna 9000 meter hoog zijn, dus dat is heel goed te zien, alleen was er wat laaghangende bewolking rond 7000 meter ofzo, dus het waren meer de toppen.

Hieronder Mt Everest boven de wolken uit:

Na 1.5 uur waren we in Lhasa met 1.5 uur vertraging. Dit zou een technical stop zijn, waar we misschien zonder opgaaf van reden het vliegtuig zouden moeten verlaten of zelfs van vliegtuig moeten wisselen. Nou laat dat misschien maar weg. We moesten eruit, door de paspoortcontrole, door de metaaldetector, tassen werden gescand om vervolgens bij een balie weer in te checken en een nieuwe/extra boardingcard te ontvangen, om daarna door de douane te gaan, waar een mannetje ons welkom heette in china (terwijl we probeerden het land te verlaten). En daar begon de riedel weer opnieuw. Schoenen uit, riem af, metaaldetector door, tassen scannen en minimal drie keer je paspoort laten zien en visum laten checken. En dat terwijl we in Chengdu alles al hadden laten checken, niet buiten de douane zijn geweest in Lhasa, het land niet verlaten hebben, geen winkeltjes tegen zijn gekomen of iemand buiten militairen zijn tegengekomen. Met andere woorden, typisch chinees; werkverschaffing. En waarom we ook uberhaupt in Lhasa gestopt zijn, dat lag meer aan het verantwoorden van het superdure vliegveld daar. Het was al met al een tijdrovende maar hilarische belevenis, maar dan niet openlijk want lachen was niet zo verstandig...

Kathmandu, een ander land, een andere cultuur, maar we voelden ons meteen thuis. De mensen zijn heel vriendelijk, ze spreken engels en alles gaat heel gemoedelijk. We hebben een tour geboekt en werden dus afgehaald op het vliegveld en naar een hotel gebracht. Het hotel ziet er erg goed uit en licht midden in Thamel, een beetje het toeristische centrum met wederom smalle straatjes , veel boetiekjes. Erg leuk!! Om verder te gaan met onze toiletavonturen, die toch overal wel een beetje terugkomen; hier hebben ze voor zover we weten wel allemaal toiletpotten, maar is het de bedoeling dat je je achterkant met een hogedrukspuit schoonmaakt en je linkerhand. Dus of je je linkerhand alsjeblieft nergens anders voor wilt gebruiken. Das lasting als je links bent (he Martijn). Vandaag een city tour gehad, wel leuk maar niet waarvoor we hier zijn. Het was erg warm en stupa's en boeddisctische tempels hebben we toch al wel erg veel gezien. Nog wel wat leuke kiekjes:

(grootste stupa (niet hoogste) ter wereld)

Wel heel indrukwekkend was een tempelcomplex naast de holy river. Aan deze rivier is een kade met afgewisseld trappen het water in en hogere plateau's. Op deze hogere plateau's cremeren de hindoestanen hun overledenen. Ze bouwen een soort doodskist (met luchtgaten) wat hout waar een overleden persoon in ligt in een wit kleed met wat twijgjes er overheen en steken dat in brand. Dit is gewoon in de open lucht en vanaf de overkant, waar wij stonden dus ook te zien. De kleding, de as, het lichaam en de rook verbinden ze op die manier met de belangrijke peilers; water, lucht, aarde, vuur. VOlgens mij was er nog iets maar de gids was niet zo goed te verstaan. Wij vonden het niet gepast hier foto's van te maken, de meeste toeristen echter wel. JE maakt in Nederland ook geen foto van rouwende mensen bij een graf, leek ons. We hebben wel een fotootje ontdekt waar je het toch kan zien aan de rechterkant, je ziet in ieder geval de rook, maar die is dus niet heel opzichtig/duidelijk gemaakt...

Morgen vliegen we naar Lukla om te beginnen met onze trekken; Everest Panoramic view. Een 7 daagse trekking naar een hoogte van 3800 meter en heel mooi uitzicht op 4 bergen van boven de 8000 meter, als het zicht goed is... De vlucht schijnt op zijn zachtst gezegd een avontuur te zijn. De piloot moet het in ieder geval op zicht doen, dus geen zicht geen vlucht...
Over een week dus wellicht meer over onze avonturen in Nepal!

Chengdu dag 50 - 51

Gisteren in Chengdu aangekomen. Eindelijk weer een grote stad, terwijl die eigenlijk het minst interessant zijn, maar wel lekker weer wat engels en ook westers voedsel. Dat heeft een mens af en toe nodig. Voor de verandering duurde de busreis in plaats van 3 uur langer dan gepland, een uur korter dus we waren al redelijk op tijd. We hebben een relaxthostel naast het busstation en een prima kamer. We hadden meteen voor de volgende dag een panda toer geboekt, naar het pandabreeding center. Vanochtend in alle vroegte vertrokken omdat de panda's dan eten en actief zijn en omdat het dan niet superdruk is. Druk was het uberhaupt niet echt, we vermoeden dat het hoogseizoen toch al wel voorbij is, dus het wat erg rustig.Als je op youtube een keer zoekt op panda center chengdu of baby panda's dan krijg van die hele klein schatjes te zien
die wij vandaag ook gezien hebben. Er waren 10 hele kleine pandaatjes in couffeuses te zien ze waren allemaal geboren tussen 1 en 16 augustus. We hadden mazzel, want pandaatjes worden maar 1 keer per jaar geboren in augustus. Het was ook mogelijk voor een aanzienelijk bedrag een peuter/kleuter panda vast te houden en ondanks dat ik het wat duur vond, heb ik dat
van martijn gekregen en het was echt geweldig. De opbrengst gaat wel volledig naar het centrum dus dat maakt het wel weer goed.Het was Jingli, 25 kg, redelijk groot en erg fluffy.

Ik was helemaal ingepakt met handschoenen, schoenhoesjes en een schort, dat maakt de foto's wat minder schattig. Maar jingli maakt het allemaal weer goed. Ik heb de hele dag niet anders gedaan dan stralen.Vanavond lekker mexicaans gegeten en morgen met het vliegtuig naar Kathmandu dus het is nu bye bye China.

Xining - kangding dag 45 - 49

Plannen moet je maken, maar helaas gaat niet altijd alles zoals je het je had voorgesteld. Op woensdag zijn we 's middags uit Xining vertrokken naar Yushu. Waarschijnlijk omdat de bus om 14.30 vertrok en niet in de avond, hadden we een zitbus, terwijl alle andere bussen slaapbussen waren, waar dus bedden in zitten. Of dit goed of slecht was weten we eigenlijk niet, want de stoelen zaten niet erg oncomfortabel en de bedden waren wel erg kort. Helaas kon de stoel niet naar achteren, maar er mocht dan weer niet gerookt worden in de bus. Dus ja allemaal voors en tegens, al met al zo slecht nog niet. Het uitzicht onderweg was prachtig en om half 7 in de ochtend kwamen we aan in Yushu. Yushu is vorig jaar april getroffen door een aardbeving van 7.1. Bijna alles was ingestort en nu herbouwen ze in 3 jaar. Volgens de lonely planet een bezoek waard, maar er was weinig informatie over omdat er natuurlijk elke dag vanalles veranderd. Toen wij aankwamen was het grauw en zagen we voornamelijk nog tenten. We werden nog net niet uitgelachen toen we vroegen naar het ticket office voor een bus, maar dat was er duidelijk niet. Wel heel indrukwekkend om een stad zo te zien... We zagen het niet zo zitten te midden van de puinhopen iets te zoeken om te slapen, dus hebben we een minibusje gevonden die ons naar Ganzi wilde brengen. De volgende geplande stop, maar dan een dagje eerder.
Na een paar uur wachten, want het busje moest immer wel vol, zijn we vertrokken naar Ganzi. Het busje was duidelijk niet gemaakt voor langere mensen en de weg niet echt voor verkeer. Het uitzicht was wederom prachtig. We zijn passen van 4700 meter gepasseerd en hebben veel besneeuwde bergtoppen gezien.

Helaas woog dat niet helemaal op tegen alle ongemakken. Laat in de avond kwamen we aan in Ganzi na 30.5 uur bussen... Helemaal kapot en alleen maar op zoek naar een bed en een douche. Halverwege onze laatste busreis stapte een jonge man in die een beetje engels kon. Hij is een alternatieve geneesdokter of iets met kruidendokter, maar fijn dat er iemand engels kon. Hij heeft ons geholpen aan een hotel en de volgende dagen zijn we ook met hem opgetrokken.
Bij daglicht was Ganzi een heel schattig klein tibetaans handelsdorp met veel prachtige kleuren en leuke garagebox achtige winkeltjes.

Het ligt op 3400 meter en wordt omringd door prachtige bergen met besneeuwde toppen.

Nu neigen we er toch wel naar dat het de reis waard is geweest, toen waren we daar nog niet zo zeker van. Onze chinees, we noemen hem Zu, want zijn naam was te ingewikkeld, heeft ons mee uit eten genomen (diner, ontbijt, lunch, diner). Erg handig maar ook wel een beetje ongemakkelijk. Als een chinees vraagt of je mee gaat eten, heeft hij je uitgenodigd dus moet hij betalen. Ook is het voor hen belangrijk om geen gezichtsverlies te leiden en zich dus wellicht rijker en beter voor te doen. Rekening delen is er niet echt bij. Dus hebben wij hem ook een keer uitgenodigd en zijn busticket betaald naar Kangding, waar we nu zijn. Daarnaast heeft hij ons meegenomen naar een boeddistische tempel in Ganzi (stupa voor de kenner), erg mooi!

Om half 9 's ochtends op vrijdag zijn we naar het 'busstation' gegaan om tickets te komen. Wij als nette nederlanders sluiten gewoon aan in de rij, terwijl de meeste chinezen proberen vanaf de zijkant voor te dringen of gewoon te duwen en trekken. Aangezien er niet zoveel mensen in 1 bus kunnen en er maar 1 bus per dag gaat, leek het ons na een half uurtje wachten handig om ons daar dan ook maar in te mengen. Zu was ook erg netjes en stond dus samen met ons nog steeds achteraan. Zoals de meeste chinezen doen, moet je je voordelen benutten. In dit geval lang zijn. Er was een klein luikje waardoor je de kaartjes kon kopen en het stond rijen dik ervoor, maar boven de 1.50 is er niet veel chinees meer. Martijn kon vanaf de 3e rij zo bovenlangs zijn hand door het luikje steken met een blaadje waarop Eline poging tot chinees gekriebeld had met ons verzoek voor kaartjes naar chengdu (dit kon alleen niet, dus werd het kangding, ergens halverwege). Tot onze verbazing waren de chinezen erg te spreken over dit staaltje voordringen. Ze moesten er erg om lachen en begonnen met elkaar te praten over hoe lang martijn is en wat handig dat was en gaven hem schouderklopjes. Om vervolgens te vragen of we niet wat meer tickets konden kopen voor de rest van de rij...
Zu moest ook naar kangding, dus zo hebben we zijn ticket ook gekocht en betaald om alle etenstraktaties te compenseren.
Na wederom een lange busreis, maar dit keer wel weer in een touringcar, zijn we nu in kangding. Kangding is een mengeling tussen chinees en tibetaans. Niet zo authentiek en wat groter dan Ganzi. Het ligt op 2600 meter, maar tussen toppen tot 7500 meter.

Helaas zitten we in een diep dal en is het uitzicht beperkt tot de wat lagere niet besneeuwde toppen. Gisteren ingechecked in een superdeluxe hotel (in vergelijking met de afgelopen weken) en vandaag met een kabelbaantje omhoog gegaan, maar helaas niet het uitzicht gekregen waar we op hoopten (verkeerde kant op).

Vanochtend hebben we moed verzameld om weer naar het busstation te gaan voor tickets naar chengdu, maar tot onze verbazing stond er geen rij en konden we gewoon tickets krijgen op de tijd die wij wilden. Waarschijnlijk willen chinezen vroeger in de ochtend, want die tickets waren wel op, maar 9.00 uur vinden wij vroeg genoeg. Het is dit keer immers maar 8 uur...

Verder hebben we overigens weinig last van hoogteziekte gehad, maar we hebben daar ook chinese medicijnen voor geslikt. Of het gewerkt heeft weten we niet, maar buiten wat kortademig bij het traplopen, no problems!

Xining dag 43 - 44

Helaas is ons permit weer geweigerd, waarschijnlijk omdat ze onze namen al een aantal keer voorbij hebben zien komen... De tour om tibet heen bleek georganiseerd nog duurder (en korter) te zijn dan door tibet, dus we hebben besloten het zelf te gaan doen. Sommige stops hebben we maar overgeslagen omdat de kans op hoogteziekte erg groot is ( in 1 dag van 2275 naar 4260 m). Hieronder onze planning:

24 aug - 14.30 sleeperbus naar yushu (bekend van de aardbeving vorig jaar)

25 aug - yushu

26 aug - busreis yushu - ganzi

27aug - partyparty in ganzi (martijn is jarig)

28 aug - busreis ganzi - chengdu

29-30 aug - uitloop en cute pandaatjes bezoeken

31 aug - 7.40 vlucht naar kathmandu

Dit alles over belachelijk hoge bergpassen met grandioze uitzichten! Daarnaast is het allemaal erg tibetaans en afgelegen en het schijnt mooier te zijn dan door tibet. We hoorden ook dat tibet vol staat met chinezen en militairen en dat het erg toeristisch was. Dat klinkt opeens heel goed wanneer je permit net geweigerd is! Geen idee wat de bereikbaarheid (telefonisch) en de internetupdates doen de komende dagen, dus tot de volgende keer maar weer! Xining hebben we wel gezien ondertussen, weinig te beleven en weinig te bezoeken...

Xining dag 41 - 42

De afgelopen dagen stonden in het teken van de geweigerde permit voor Tibet. Dat is iets waar je toch naar uitkijkt en de kansen zijn zeker nog niet verkeken, maar het was wel een tegenvaller.

Vrijdag avond zijn we op de trein gestapt naar Xining vanuit Xi'an, een reis van ongeveer 13 uur. Helaas zoals we eerder geschreven hebben op een hard seat. Wel een hele ervaring. Het rijtuig bestaat uit stoelen die naar elkaar toe staan en dan niet zoals in nederland 2 naast elkaar, maar 3 naast elkaar en aan de andere kant van het gangpad wel 2 naast elkaar. De vorige keer hadden we het geluk dat we 2 plaatsen op een 2-tje hadden (en het overdag was) deze keer hadden we 2 plaatsen op een 3-tje en dan de gangpad plaats en die daarnaast, waardoor we geen steun hadden aan de 'muur'. En dat het een 3-tje is wil natuurlijk ook niet zeggen dat er geen 4 op kunnen

. Mensen zijn zo ontzettend aardig en ook positief nieuwsgierig waar je heen wilt en wat je hebt gedaan, waar je vandaan komt etc. Een man tegenover ons kon 3 woorden engels en heeft door ons mandarin - engels boekje veel bijgeleerd. Zo heeft hij ons happy birthday gewenst en heb ik hem verteld dat ik nog niet jarig ben. Houdt hij van 'corn' en is hij boeddist en ik kennelijk katholiek, aangezien atheist of protestant niet echt in het woordenboek stond. De nacht was redelijk zwaar, de stoelen staan rechtop en de lampen en muziek blijft aan. Daarnaast blijven alle mensen ook de hele nacht noedels eten, heen en weer lopen en staan er natuurlijk ook nog heel veel mensen. Je kunt wel een hoekje tafeltje claimen en daar met een opblaasbaar kussen (beste koop ooit) je hoofd op leggen. De stoelen zijn alleen redelijk laag en hard waardoor je op een of andere manier altijd wel bepaalde lichaamsdelen afkneld, waardoor je weer wakker wordt. Helaas geen foto's van, maar ik denk dat het er aandoenelijk uit heeft gezien hoe ik op martijns schoot lag en martijn weer over mij heen. Een soort sandwich van mensen.

Maar goed, dat hebben we overleeft (hopelijk nooit weer!). Op zaterdag zijn we meteen naar het kantoor van snowlion gegaan, onze touroperator om om uitleg te vragen. Wij zijn de eerste groep waarvan de permit is geweigerd en omdat ze het niet hadden verwacht hebben ze ook al treinkaartjes gekocht, helaas... Op de zwarte markt nogwel, voor een enorm bedrag wat wij denk ik moeten gaan betalen... We hebben nu een paar opties:

- maandag opnieuw een permit aanvragen voor ons 2-en (kurt en lisa hebben besloten niet meer te gaan)

Dat betekent als die er door komt dat we een visum verlenging nodig hebben en die gaan we maandag proberen te krijgen. Normaal kan dat pas vanaf 7 dagen voor het verlopen van het visum maar dat is pas zondag. En het duurt ook even voordat alle procedures doorlopen zijn, dus dat duurt ons te lang.

- als de permit er niet door komt gaan we kijken naar een toer om tibet, wat ook heel mooi schijnt te zijn.

- als ons visum niet verlengt kan worden op korte termijn dan doen we wellicht tibet in sneltreinvaart of de tocht om tibet in sneltreinvaart want dan moeten we op 2 september het land uit.

- de laatste optie is terug met de trein naar chengdu, pandaatjes kijken (hele kleine fuzzy thingies) en naar kathmandu (nepal) vliegen.

Wat het wordt horen we morgen (permit en visum) en dan beslissen we. Xining is wel een aardige plaats, maar niets iets waar we 1.5 week willen zijn. Vandaag gaan we naar het tibets museum en een tempel en morgen horen we meer en zullen we jullie ook op de hoogte houden. Het is allemaal deel van de ervaring zullen we maar zeggen en de andere opties zijn zo slecht nog niet.

Overigens gaat met stokjes eten echt supergoed ondertussen.

Eten gemasterd met stokjes:

- kippevleugeltjes

- spare ribs

- loempias

- friet ( met ketchup)

- rijst (bunkeren methode)

- erwtjes ( toch wel erg glibberig)

- hele lange dikke noedels (meer soort xxl spagetti)

- en natuurlijk alle vleesreepjes achtige gerechten, dumplings, salade etc.