Xi'an dag 37 - 40

Hoihoi,

een kort verhaaltje deze keer, wellicht morgen of overmorgen wat meer. We zijn nu in Xi'an en gaan met de nachttrein naar Xining. We hebben een hard seat, in een rijtuig met ook staanplaatsen, dus comfortabel zal het wel niet worden. We hebben net bericht gekregen dat ons tibet permit is geweigerd. Alle permits waren uitgegeven, maar die van ons niet. Waarschijnlijk zit er iemand in onze groep die op een zwarte lijst staat, bij de overheid werkt of journalist is. Ik geld niet als bij de overheid, hebben ze me weten te vertellen, ze bedoelden meer een diplomaten baan. Ze gaan nu op maandag nogmaals proberen om een permit te krijgen, maar wij kunnen ons niet voorstellen dat het aan ons ligt, dus morgen in xining gaan we het bespreken en wellicht vragen om ons toch een privetour te boeken. Jammer voor de 2 mensen die met ons mee wilden, en de kosten die het reduceerde, maar grote kans dat zij er de oorzaak van zijn, dat we overmorgen niet kunnen vertrekken. Ons humeur is dus een beetje laag vandaag. We hebben wel wat fotootjes toegevoegd:

Woensdag hebben we het terracotteleger bezocht, echt supergaaf!

En hebben we een fietstocht gemaakt over de stadsmuur (14 km) op redelijk kleine en brakke fietsen, maar wel leuk.

Nu gaan we eten en op weg naar de trein.

Doei!

beijing - datong - pingyao dag 32 - 36

vanwege een aantal stroomstoringen doen we nu voor de 4e keer een poging wat fotoès en een verhaal te uploaden. De afgelopen dagen weer veel gezien en veel gereisd. Op 10 augustus zijn we vertrokken in beijing met de trein naar datong, een industriestad waar in de omgeving grotten en een hangend klooster te zien zijn. Wat jammer is is dat de hele stad is platgegooid om hoogbouw neer te zetten. Zelf de oude traditionele gebouwen zijn gesloopt en sommige worden opnieuw gebouwd, maar dan is het niet oud meer, dus het boet wel aan sfeer in. we hadden een hardsleeper in de trein, die eigenlijk niet zo hard was. Wel was het het upper-bed, het is namelijk 3 verdiepingen stapelen en dat betekent dat wij er alleen konden liggen, maar dat was eigenlijk wel prima. Op deze manier kunnen er 66 mensen in 1 rijtuig (liggen), dat is toch best wel veel. Het was een dagtrein, maar een beetje bijslapen was wel prima na het drukke beijing. Het station was echt megagroot, maar de borden waren gelukkig nog wel in het pinyin (in ons alfabeth).

We kwamen in datong aan om half 10 s avonds, het was al donker en we moesten nog een hotel vinden, dat was wel een beetje een stress momentje (vooral voor tijn). Het eerste hotel had geen plek, maar de tweede gelukkig wel. Redelijk luxe en naast het treinstation. Daarna lekker wat gedronken ergens op straat op een soort van terrasje en lekker gaan slapen. De volgende dag hebben we de stad bekeken, ze hebben een exhibition hall met een verdieping grootte maquette van de toekomstige stad onder een glazen vloer, dus je kunt er overheen lopen, erg leuk. Verder hebben we een tour geboekt en wat gerelaxt. Ik hou het wat kort vandaag want we gaan zo weg en het toetsenbord doet het niet zo goed. We hebben de dag erna het hangend klooster bezocht, natuurlijk razend interessant als civieler, maar helaas is het een wassen neus want er zitten gewoon dwarsbalken verankerd in de rostwand, de lange steunkolommen hebben geen zin, je kunt ze ook bewegen als je er langs loopt. Wel heel apart om een klooster zo aan een rotswand te zien hangen.

Daarna zijn we naar de grotten geweest. Honderden jaren geleden hebben ze 245 grotten gemaakt met allerlei boeddha beelden, erg indrukwekkend.

Op 13 augustus zijn we met de trein van datong naar pingyao gegaan, een klein historisch stadje, waar we nu nog zijn. We hadden een hardseat, wat ook wederom niet zo heel erg hard was, maar voor 9 uur toch wel een beetje te hard. Daar kunnen 118 mensen zitten, maar er worden ook staanplaatsen verkocht voor het rijtuig, dus het was lekker druk. Ergens halverwege de reis hadden we wat contact met een jongen, ze willen allemaal graag hun engels proberen op ons. En uiteindelijk waren we een heuze attractie, omdat mensen heel erg benieuwd waren hoe we ons konden redden zonder kennis van chinees, dus ons mandarin phrasebook en point-it boekje zijn de hele trein rondgeweest, tot hilariteit van de chinesen, maar ze vonden het wel erg slim. We werden geholpen met het station en ook met het omdoen van onze tassen, aangezien er geen ruimte was. En toen we er waren hebben we ons door het gangpad gewrongen. Een hele leuke ervaring, maar volgende keer misschien toch een sleeper of een softseat, want we vertrokken om 6.15 en we hadden graag nog even geslapen.

Pingyao is een kleine stad, met slechts 450.000 inwoners.De binnenstad is nog oud en met een stadsmuur die intact is. Het zijn allemaal kleine straatjes met veel sfeer en rode lampionnen. We logeren in een guesthouse in een van die straatjes. De huizen hebben hier allemaal courtyards, wat betekent dat ze een binnenplaats hebben als tuin of plek om te zitten. Heel erg gezellig.

Op de tweede dag in pingyao zijn we naar een grote courtyard van een familie uit de ming dinastie geweest, ook leuk maar wel veel van hetzelfde. Daarna naar een ondergronds kasteel. Het was meer een gangenstelsel, maar wel leuk om te zien met ambush dingen en allerlei oude communicatie middelen.

Als je goed kijkt zie je Eline, boven een van de hinderlaag putten staan. Vandaag hebben we een stadsrondleiding gehad. Het was wat bewolkt en daardoor erg benauwd, maar wel erg leuk. Om een gegeven moment ben je alleen verzadigd van alle informatie, daarnaast sprak de gids niet zo goed engels dus moet je erg goed luisteren. Het ticket voor de stadsmuren en allerlei bezienswaardigheden is wel 2 dagen geldig, dus misschien gaan we nog wat rondkijken. Morgen vertrekken we als het goed is met een nachttrein of bus naar Xi'an om in ieder geval naar het terracottaleger te gaan kijken. Nu even een rustig middagje in een cafeetje. Spelletje doen, boekje lezen, lekker relaxen! Die dagen heb je wel echt nodig en gelukkig heeft pingyao veel locaties waar dat kan, in tegenstelling tot beijing en datong.

Vanwege alle vragen over martijn's kapsel, hieronder een foto waar je wel een beetje kan zien hoe het zit.

En dat zonder gel!

beijing dag 29 - 31

De afgelopen dagen hebben we minder gezien dan de bedoeling was. Het was erg benauwd in Beijing en de afstanden zijn zo enorm dat ergens komen erg lang duurt en je gewoon erg lang aan het lopen bent. Daarnaast hebben we beiden wat last van de warmte - airco afwisseling, maar met wat chinese paardenmiddelen (imodium is al op) blijven we redelijk mobiel.

Op maandag hebben we de verboden stad bezocht, echt gigantisch groot.

Enorm veel gebouwen en tempels en ook enorm veel mensen. Het is 500 jaar verboden terrein geweest en nog niet zo lang open en erg goed bewaard gebleven. Volgens de lonely planet was een audio tour aan te raden, want deze spreekt net zo monotoon engels als de gids, maar kun je op pauze zetten.

Helaas hebben we de pauze knop niet gevonden, maar het was wel zelfs een nederlandse audiotour. Er stond een plattegrond op het kastje waar je kon zien waar je was, aangezien er een lampje knipperde bij de locatie en pas als het knipperde werd ook de bijbehorende uitleg verteld. Je kon dus lopen waar je wilde en het ding begon vanzelf weer te vertellen. Als het lampje uit was, dan had je het stuk al gehoord en was je er dus al geweest. Best wel geniaal stukje techniek (als het werkt, en dat deed het de meeste keren wel).

Gisteren hebben we nog een poging gedaan op het treinstation treintickets voor onze verdere reis te boeken. Na een zoektocht naar het engels sprekende loket, wat natuurlijk voornamelijk in het chinees wordt aangegeven, en een half uurtje in de rij te hebben gestaan, werd ons verteld dat we pas vanaf 5 dagen van tevoren tickets konden boeken en alleen vanaf beijing naar iets en niet vanaf een ander vertrekstation. We wilden ook graag onze huidige kaartjes voor vandaag en de 13e upgraden, maar helaas was daar niets beters meer voor te krijgen. We zijn benieuwd, vandaag 2 hardsleepers - upper bed (dat is de derde van onderen, dus waarschijnlijk kunnen we er ook alleen maar op liggen en niet zitten) en de 13e, 2 hardseats. Zal wel houten konterig worden dus. Daarna hebben we nog wat rondgelopen terug naar ons hotel. Want het was weer hoog tijd voor een toiletbezoek.

We slapen trouwens in een hotel in de hutong, de volkswijken van beijing. Hele gezellige straatjes met traditionele gebouwtjes. Die van ons is redelijk nieuw aangezien ze na veel hutongs te hebben afgebroken, hebben bedacht dat toeristen het juist heel leuk vinden en dus wer nieuwe aan het bouwen zijn.

Na een paar dagen pushen was het nu toch echt tijd voor de kapper voor Martijn. Als een bang kippetje moest ik (Eline) hem de deur door duwen, naar wat leek een mannenkapper. Bij het uitzoeken van de coupe kwamen we niet verder dan een schaar/knipgebaar, dus het was even spannend, ook van martijns gezicht af te lezen. Eerst lekker gewassen en toen begon de chinese kapper ijverig en heel precies te knippen....en te knippen...en te knippen...en toen werd er weer gewassen...en gefohnd. Ik denk dat we 40 minuutjes binnen zijn geweest, maar het resultaat mag er zijn, zelfs zonder gel is het leuk geworden. Lekker kort en erg netjes geknipt. Chinesen hebben volgens ons geen slag in hun haar en ook geen kruinen(/weerborstels in het brabants), dus ja dan blijf je kammen om te kijken of alles een beetje recht zit. Martijn heeft er 4 ofzo. Maar ja goed gelukt dus en dat voor het luttele bedrag van 5 euro.

Vandaag uitgechecked en zo op weg naar het treinstation. Ze hebben 4 grote in beijing. We hebben de perrons nog niet gezien, maar het station is qua drukte ongeveer Amsterdam +rotterdam+utrecht met even zoveel ticketoffices, rijen en mensen. Nu op weg naar Datong.

Groetjes!

beijing dag 25 - 28

Op donderdag zijn we vroeg met de trein vertrokken van Ulaan Baatar naar Beijing.

De reis zou 31 uur duren. De eerste dag vooral door de gobi-woestijn, wat eigenlijk niet zo woenstijnig is als je zou verwachten en na de grens overgestoken te zijn naar china, hadden we de volgende ochtend vooral erg veel rotsachtige groene bergen. Echt een totaal ander landschap (logisch natuurlijk aangezien je aan de andere kant van de grens bent

) en super mooi. De grensovergang was deze keer niet zo angstaanjagend en we hebben de coupe gedeeld met 2 nederlanders. Vanaf ulaan baatar naar beijing was het vooral een toeristentrein. Op het perron zag je het al en ons treinstel bestond uit voornamelijk nederlanders die bij Tiara geboekt hadden. Wel erg jammer, maar gelukkig waren de andere stukken niet zo.

Eenmaal in beijing aangekomen werden we opgehaald door een zenuwachtig gestrest klein chinees meisje, die zich continu verontschuldigde voor alles. Daarnaast waren er2 mensen bij onze groep aangehaakt die overal een probleem van maakten. Kennelijk de verkeerde trein hadden genomen, niet op lijsten voorkwamen, niet konden lezen en vooral geen geduld hadden en dachten dat de hele wereld om hun draaide. Je snapt het al, we hebben ons tijdens de korte transfer en de dramatische incheck in het hotel opgevroten van binnen.

De tweede dag (eerste dag waseten, slapen en orienteren.

Schaal van de kaart is wel het vermelden waard, want je denktdat het wel telopenis maar dat valt tegen)stond in het teken van het regelen van de treintickets voor onze verdere reis, aangezien dat problematisch kon zijn volgens een aantal mensen die we eerder hebben gesproken. We waren dus beiden wat gespannen ook omdat Engels niet echt iets is wat ze hier schijnen te kunnen en wij van chinees niet zoveel konden maken. Maar dat viel reuze mee. We zijn naar een guesthouse gelopen waar ze trips naar de muur aanboden en daar konden ze ons ook aan treintickets helpen. Daarnaast konden ze best goed engels. Dus in 1 klap een hike tocht over de muur geboekt en treintickets van beijing naar datong op de 10e (en ook op de 8e, klein miscommunicatie foutje, maar we gaan de 10e) en ook al van datong naar pingyao op de 13e. Van daaruit boeken we de rest wel weer want het is allemaal nog prima te doen. 's middags zijn we naar de bioscoop geweest; harry potter is in NL uitgekomen toen we net weg waren dus ja dat moest even. Helaas zijn we allebei, waarschijnlijk door de warmte, wat vaker op het toilet, dus hebben we het wederom rustig aangedaan. Vooral tijdens het eten, want met stokjes eten schiet niet op.

Vandaag hebben we onze hiketocht op de muur gedaan. We zijn met de bus naar de muur gereden, ongeveer 2 uur, en van daaruit hebben we ongeveer 10 km over de muur ' gewandeld'.

Je kunt verschillende stukken muur bezoeken, dit is een van de minst populaire omdat er een hike van 10 km waarvan 6 km klimmen in zit. We like! Vooral omdat het niet zo druk is. Voorheen liep je nog wat verder en door 30 wachttorens heen, maar ze zijn aan het opknappen dus konden we er maar 22 lopen. Dit bleek ruim voldoende. Het was erg warm en vooral vanaf toren 10 waren de paden niet meer opgeknapt en was het toch een beetje je weg naar boven zoeken. Het was wel ontzettend gaaf en toch een van de dingen die hoog op ons lijstje stonden afgevinkt.

Dadelijk opzoek naar peking duck, schijnt hier het lekkerst te zijn, en morgen sightseeing door beijing.

Groene route dag 18-24

28 augustus 9.00 uur. We wachten netjes voor het hotel/hostel om opgehaald te worden voor de rondreis door Mongolie. Naast ons staat 2 mannen en bij ons in de buurt een jong stel. We gaan denken we met z'n 6-en. Na de vorige dag navraag te hebben gedaan over de vertrektijd en wat reisinformatie, weten we buiten de vertrektijd nog niet zeker hoe we gaan. We twijfelen tussen two cars of tourcar, wat in het mongools engels ongeveer hetzelfde klinkt. Het blijkt er tussenin te zitten. We gaan met een jeep en een mini-van. Ze zijn wat te laat, maar rond half 10 kunnen we vertrekken. Tenminste we zitten met de twee mannen in de mini-van, maar deze start niet. Dus daar begon het avontuur. Om de auto te kunnen starten moest de bijrijder uit de auto en de gehele stoel omhoog want daaronder zat de motor. Hebben wij weer...

De 2 mannen blijken een stel uit Rotterdam/Brussel en ook op huwelijksreis, dus de mini-van wordt al snel omgedoopt tot honeymoonbus, maar dan wel wat stil want of ze daar in mongolie begrip voor hebben? De eerste vraag van onze driver was ook aan Jorgen; you wife? Nee geen wife, en daar hebben ze het maar bij gelaten. De Jeep werd al snel de ziekenwagen en daarin zaten broer en zus.
De eerste dag stond in het teken van kilometers maken en tot onze verbazing over asfalt. Later zouden we erachter komen dat dat ook ongeveer de enige asfalt weg is in heel mongolie. Na ongeveer 300 km, waarvan 60 km off-road bereiken we ons eerste overnachtingskamp. Dat zijn over het algemeen touristenkampen bestaande uit gertenten.

Dat zijn grote ronde tenten gemaakt van hout, schapenhuiden en doeken. In het midden staat een houtkachel die een ‘ schoorsteen' uit het dak heeft en daaromheen bedden wat krukjes en een kastje. Als je een mooie tent hebt zijn alle houten onderdelen mooi beschilderd en wordt er netjes een thermoskan hete thee gebracht en wordt zowel ‘s avonds als ‘s ochtends je vuur aangestoken. Dit is ook wel nodig, want overdag is het soms belachelijk heet, ‘s nachts is het gewoon -3. Onze eerste overnachting is aan het ogoi meer.

Ontzettend mooi! En ondanks dat de verhalen over het eten slecht zijn, valt het ons alles mee. Waarvoor we vooral komen en wat ook echt geweldig is, is de natuur. Het groene deel van mongolie is ontzettend mooi. Je hebt drie soorten landschap; woestijn, steppe en Bergen. Wij maken onze tocht door een gebied bestaande uit Bergen en steppe.

De tweede dag zouden we naar een nomadenfamilie gaan en daar 2 nachten blijven. Dat schijnt alleen nogal saai te zijn (lees onze gids moest daar yaks melken en daar had ze waarschijnlijk geen zin in) omdat ze niet veel anders doen dan melken en de melk verwerken tot allerlei producten. 1 dag leek onze gids genoeg en zoals onze reisbeschrijving al zei; om volstrekt onduidelijke (maar typisch mongoolse) redenen kan het programma afwijken. Er is een nadaam festival in de buurt, dat is eenmaal per jaar het gaat vooral om zang, dans, worstelen, paardenracen en boogschieten. Nou ja dat willen we natuurlijk wel zien dus op naar bangsettel, waar het festival werd gehouden. Only 80 km! Op deze dag kwamen we erachter dat die mooie asfaltweg waarschijnlijk de enige was, want je ziet eindeloze vlakten, duizenden dieren, bergen, wat bomen, af en toe een stroompje, maar geen wegen. Wel soort van sporen waar je uit af kunt leiden dat je daar heen kunt rijden. Dat is ook wel een gedeelte van de schoonheid, maar helaas schiet het rijden daardoor niet zo op. Ons 4-wheeldrive busje is ook niet zo gemaakt voor dit landschap. Bij diepe stroompjes wordt achter de bestuurders stoel de uitlaat ontkoppelt, want deze ligt laag en als deze vol water loopt ,loopt de motor ook onder en dan zijn we het haasje.

Dus gewapend met wat doeken tegen de uitlaatgassen die niet echt onzichtbaar het busje in proesten overleven we de meeste stroompjes. We hebben maar een aantal keren met een bijna verzopen motor gestaan, daarnaast 2 keer met een oververhitte motor en hebben we 1 keer diesel vermengt met water getankt waardoor we geen vermogen meer hadden. Onze chauffeur was gelukkig een met zijn busje en heeft ons overal doorheen gesleept. Hij kon niet echt engels, alleen een aantal woorden, maar hij heeft veel bijgeleerd deze week.

Na het nadaamfestival zijn we naar de nomadenfamilie vertrokken en daar vrij laat aangekomen.

De gemiddelde snelheid in de binnenlanden is ongeveer 20 km/h en ons rondje was 1250 km, waarvan 500 over asfalt. Reken dus maar uit. Midden in het niets woont Mischka met zijn familie. Ze hebben een kudde yaks en paarden. Van de paardenmelk word teen soort licht alcoholische drank gemaakt wat een kruising is tussen karnemelk en bier. Laat zich raden dat het niet onze favoriet is. Daarnaast maken ze van de yakmelk thee, boter, kaas en yoghurt. Veel wordt weer gedroogd voor de winter. We hebben de volgende dag geholpen met het maken van de kaas en het hakken van hout. Melken was lastig want wij ruiken anders dan de mongolen en dat vinden de dieren niet zo fijn. De kleintjes (veulens en yakkies)

worden gebruikt om de melkproductie aan te wakkeren. Ze mogen een paar slokjes drinken en worden vervolgens in de buurt gehouden zodat moeders denkt dat het jong drinkt terwijl er eigenlijk gemolken wordt. Verder worden de kleintjes gescheiden gehouden van de moeders, om zo zoveel mogelijk melk voor de familie op te brengen. Ze moeten zo snel mogelijk gras eten. In de nacht zijn ze echter wel bij elkaar en mogen ze drinken wat ze willen. Het was een ontzettend gastvrije familie. Ondanks dat het eten en drinken niet heel erg lekker was, hebben we goed geslapen en waren het heerlijke relax dagen. Lekker een boekje lezen met een mooi uitzicht. En zoals we het zijn gaan noemen ‘ peeing with a view'. Hier is onze ziekenwagen ontstaan, waarschijnlijk van het eten en drinken wat allemaal erg vet was. Wij hebben er ook niet zoveel van gegeten en gedronken om die reden. We hadden gelukkig nog wat voorraad bij ons.
De overige nachten waren weer in touristenkampen, waarvan de ene veel weg had van europese standaard en de andere erg primitief was. We hebben ontzettend gelachen met onze driver. Kloosters en een waterval bezocht. Genoten van warmwaterbronnen in ons touristenkamp en erg veel gereden/gehobbelt. Het is ongelooflijk hoe uitgestrekt mongolie is. Er wonen ook maar 2.6 miljoen mensen waarvan 30% in de hoofdstad, terwijl het toch een aantal keer groter is dan Nederland. Het was prachtig om het land op deze manier te zien en de mensen en cultuur te leren kennen. Nu zijn we weer in ulaan baatar en morgen vertrekken we met de trein naar Beijing. We hebben net lekker europees (italiaans) gegeten, daar waren we wel aan toe na alle yakproducten (vaak letterlijk yak). Nu zo lekker een normal bed (in plaats van een paar lagen diervacht op een houten plank in een bed met lengte mini) in een kamer met 4 muren en een werkend toilet en warm water! Dat leert je weer hoe goed we het hebben en hoe blij we eigenlijk moeten zijn met die luxe. Maar al met al een week die we zeker niet hadden willen missen.

Ulaan baatar dag 15-17

Om 4.10 uur 's ochtends op maandag werden we opgehaald voor de trein die om 4.50 uur vertrok. Het was de trein van irkoetsk naar ulaan baatar.

Toch maar weer afwachten wie we zouden treffen in onze 4 persoons-coupe. Maar dit is wel een toeristischer stuk. Het bleek een zwitsers stel. Erg leuke mensen, dus het was wederom erg gezellig. Dit keer was het maar 26 uur, waaronder 2 grensovergangen (rusland uit en mongolie in, zijn 2 verschillende dingen kennelijk) met een stop van een aantal uren.

De russische grensovergang was een beetje beanstigend. Je paspoort wordt ingenomen door militairen. Je moet je coupe uit zodat ze alles kunnen doorzoeken. Geen idee wat ze eigenlijk zoeken. Als dat een aantal keer herhaald is komen honden de trein in om naar drugs te zoeken en vervolgens wordt op de trein gechecked, door er overheen te lopen en kruipen militairen onder de trein door om de onderkant te checken. Tussendoor worden alle gordijnen gesloten, want kennelijk mag je ook niet naar buiten kijken. Toen we een tijdje naar buiten mochten heeft Martijn lekker gefrisbeed (?) met Pan en Roxanne (het zwitserse stel).

Eline heeft geprobeerd eten te regelen, maar helaas was de stroom van de trein af en was er geen heet water voor de noodlesoep. Maar goed allemaal overleeft, op naar de volgende grensovergang. Iets minder spannend, vooral vrouwelijke militairen en er kon af en toe een glimlachje vanaf toen we probeerden hoi en dankjewel in het mongools te zeggen.
In heel rusland verandert het landschap vanuit de trein nauwelijks, maar wanneer je mongolie inrijdt is het meteen anders. Uiteindelijk zie je de bergen en uitgestrekte steppe met de traditionele gertenten.
Om 6.30 komen we aan in ulaan baatar en worden we naar het hostel gebracht. Niet echt een traditioneel hostel; we hebben een 8 persoonskamer maar dan wel met 2 persoonsbedden en een badkamer op de kamer. Halverwege de dag zijn er wat mensen bijgekomen, we waren namelijk nog alleen. Geen last van gehad, ook backpackers en volgens ons engels ofzo.
Ulaan baatar is vrij lelijk, we hebben wat kloosters bezocht en het historisch museum, wat een fatsoenlijke engelse audiotour had, dus dat was erg leuk en indrukwekkend.

Er hangt een behoorlijke geschiedenis aan mongolie. Ondanks dat de bouwstijl erg russisch is, voelen we ons hier prettiger. Er wordt meer engels gesproken er zijn barretjes en restaurantjes (in rusland toch een stuk minder, mensen kopen bier en drinken het op op een bankje) en een leuk centrum met veel winkels.

Morgen gaan we voor 7 dagen door mongolie trekken, erg benieuwd wat dan ons gaat brengen. Dat kunnen jullie dan de volgende keer weer lezen! Doei!

Ohja, we vinden het erg leuk alle reacties te lezen!

olkhon island dag 11-14

Op donderdag zijn we met een busje vertrokken naar olkhon island. Het grootste eiland in het baikalmeer. De verwachtingen waren hoog en we waren nodig toe aan wat relax tijd. Helaas moet je wel eerst 5 uur in een busje zitten/hobbelen, een half uur met de ferry en dan nog 1,5 uur over het eiland hobbelen. Maar we zijn aangekomen. We hadden een guesthouse geboekt; nikita's farmstead. Het guesthouse heeft het eiland gemaakt wat het nu is. Het is van een oud pingpongkampioen (nooit van gehoord) en bestaat uit een doolhof van straatjes, hoekjes en kleine eftelingachtige gebouwtjes. Op zoek naar een toilet kan je terecht komen in kamers, schuren, banya's (sauna), cafeetjes etcetera, maar niet echt in een toilet...
Het zou een eenvoudige kamer zijn voor ons.

En eenvoudig was het. Het had 4 muren, 2 bedden een raam en een spiegel. Best prima dus, als je niet naar de toilet hoeft, niet hoeft te douchen, stromend water geen vereiste is, kunt slapen op een houten plank en je graag blootgeeft aan het hele dorp bij gebrek aan een gordijn

. Het bed had ' matrassen' van 3 cm, maar piet zou zeggen gevoels' waarde' 0cm (maar eigenlijk hebben we er flink om gelachen en goed geslapen). Het 3e bed of eigenlijk de deken kon samen met ducktape dienen als gordijn en douchen konden we op de farmstead, we zaten er namelijk 10 minuten lopen vanaf omdat het vol was. De wc stond in de tuin en had behalve een gat ook een soort verhoging met (totaal) afneembare wcbril.

Gelukkig had nikita in al zijn hoekjes en straatjes 2 normale toiletpotten met stromend water. Het was even zoeken, maar het was de moeite waard.
Ondertussen hebben we in ons busje een nederlandse ontmoet, waar we de paar dagen op olkhon island mee hebben doorgebracht. Na het inspecteren van onze kamer zijn we op weg gegaan naar de farmstead om te eten. Dit gebeurt in een gezellige ruimte waar 'delicious home-cooked meals' aangeboden worden.

En laat deze beschrijving toch ook echt waar zijn! Elke avond vis, vlees, salade en iets van aardappels of pasta. Je kon zoveel krijgen als je wilde. Ook kon je er een kopje thee bij pakken. Bij de kantine konden ook excursies geboekt worden, voor de volgende dag hebben we een bootexcursie naar een boeddistisch eiland en heilige bronnen geboekt en de dag daarna zouden we naar het noorden gaan. Volgens de meesten het mooiste plekje van olkhon.
Na de nodige biertjes in het cafe zijn we lekker gaan slapen om de volgende ochtend te ontbijten met pannenkoeken en gebakken eieren. Pap kon ook hoor, maar die hebben we maar overgeslagen.
De excursie was meer op de boot zitten dan iets zien. Onze boot deed het niet zo goed en het weer wat niet al te best, maar ogoi island was erg mooi. Onze gids kon uitstekend engels, volgens degene die ons de excursie aanprees. En inderdaad de woorden die ze kende kwamen er verstaanbaar uit, helaas waren wat er niet al te veel. Het is een heilig eiland waar je een wens kunt doen door 3, 7 of 21 rondjes in gebed rond de tempel te lopen en vervolgens of geld te doneren of een stukje stof van jezelf aan een boom te hangen.

Ik (Eline) vond het een erg mooi gebaar en ook een bijzondere plek. Ik heb martijn overgehaald 3 rondjes achter me aan te struinen en te vragen om een goed huwelijk (huwelijksreis he). Vervolgens heb ik een stuk van mijn armbandje opgeofferd, want nederlanders als we zijn, we gaan natuurlijk geen geld neergooien.

(groene bandje)

De heilige bron was een ieniemienie bergstroompje, niet echt de moeite waard.
De volgende dag (na weer een goede nacht na de nodige biertjes) bleek het te stromen van de regen, wat het wandelen in het dorp wat lastig maakt door alle modder. Er is geen verharde weg, geen pinautomaat, geen niets eigenlijk. De excursie ging niet door en toen weer wel, maar wij hebben besloten niet mee te gaan. We hebben de dag doorgebracht met veel spelletjes en de nodige cafeetjes en wederom biertjes.

Huisdiertje van 4 maanden

Vandaag zijn we teruggereden naar irkoetsk om morgen op de trein te stappen (4 uur lokale tijd en dan niet 's middags). Het vinden van het juiste busje en het betalen van het normale busgeld was nog een beproeving, maar het busje zat dan wel vol met internationale backpackers, dus garant voor veel lol.
Overmorgen komen we aan in Mongolie en na alle verhalen te hebben gehoord afgelopen dagen gaan we nu de supermarkt leegkopen op zoek naar eetbare dingen, want die schijnen ze in mongolie niet te hebben

.

trekking dag 8-10

Op zondagavond zijn we met de bus vertrokken naar bol Goloustnoye (als je inzoomt op de kaart rechts van listvianka (eindpunt)). Dit was het beginpunt van onze trekking. De bustocht was ongeveer drie uur over een asfalt weg, tenminste dat zei onze instructeur. Behalve dat hij engels leraar is op een middelbare school (hij zegt zelf een hele goede) heeft hij ook een goede verbeelding. We hebben geen asfalt gezien. Veel stof, stenen en gaten. Het was misschien wel soort van verhard, maar dat was het dan. We zaten in een wooden house tijdens de eerste nacht, de volgende ochtend om 7 uur zouden we opstaan voor de eerste dag van de trekking. Een wooden house betekende in dit geval een houten hutje van 4 bij 4, met 3 harde bedden en een ' badkamer' met een toiletpot, hij spoelde dus niet door, want er was geen stromend water. Wel emmers die je er achteraan kon gooien en een soort van waterstortbakje als kraan. Wc papier moet trouwens in een bakje ernaast, niet echt afgesloten ofzo, dus maar hopen dat de vieze kant onder ligt.

De volgende ochtend had onze instructeur een goed ontbijt in gedachten (overigens denkt hij zo over alle maaltijden en snacks); pap met raar smaakje, aardappelpurree of noedels. met salade, salami, gekookte eieren die niet echt meer eetbaar zijn en gelukkig ook thee of oploskoffie. De eerste dag was 25 km, 5 km verder dan van tevoren bedacht, maar zo konden we op dag 2 uitslapen en hoefden we niet zo ver meer. Het was wat op en neer, maar niet heel erg zwaar. Het weer was goed voor een trekking; bewolkt en ongeveer 20 graden.

Het uitzicht overigens echt geweldig! Onze instructeur zeulde al het eten, de tentjes en wat je maar kunt bedenken mee, wat resulteerde in een backpack van 85 liter, met alle spanbanden benut en ongeveer (gokje) 30 kg, but is not geavy. Martijn had een backpack met onze spulletjes, 2 slaapzakken en 2 matjes en eline de fotorugzak met waardevolle spullen en natuurlijk de camera.

Aangekomen op een supermooi strandje, hebben we de tenten opgezet (niet een van de competenties van onze instructeur, net als handig je tas inpakken) en gebruik gemaakt van het kampvuur van de buren Tatiana en Michaelov. Een echtpaar met een winkeltje in een dorp aan het baikalmeer, op 'vakantie' op het strandje en lekker aan het vissen met netten en een bootje. Hele aardige mensen, niets van verstaan. Maar ja praten zonder tanden is ook een kunst. Ze hebben wel hele lekkere vis gevangen en gerookt. Wij mochten er ook 2 oppeuzelen en zelfs Martijn vond het erg lekker! Onze instructeur kon natuurlijk wel vertalen.

eline - tatiana - michaelov - sergey (instructeur)

Lekker uitgeslapen en opgestaan in het zonnetje. Aan het begin van de middag zijn we vertrokken naar een dorpje. Hiervoor moesten we ongeveer 10 km lopen, maar dan wel over een berg.

Dat was best wel pittig. Na aangekomen te zijn in het dorpje, bleek dit een iets luxer dorpje dat de eerste te zijn. Ons guesthouse was een prive huis met 2 persoonsbedden, een tuin, een wc, stromend water koud en warm en een douche waar je u tegen zegt. Zo eentje met een stort-douchekop en stralen van opzij en een extra douchekop.

Heerlijk. Het was overigens ook de eerste douche in een week, dus dat helpt. Sergey (instructeur) heeft voor ons een russische soep gekookt, tenminste eigenlijk heeft Eline salade gemaakt, Martijn soep gekookt en Sergey de poederzakjes, en ingredienten meegesleept.
Na een heerlijke douche heeft martijn nog wat biertjes van sergey gedronken en is Eline gaan slapen, want ze was behoorlijk verbrand en het was weer vroeg dag.
Vanochtend zijn we vertrokken voor een barre tocht naar listvianka. Ongeveer 15 km, waarvan het meeste of stevig klimmen of stevig afdalen was. Waarvan de grootste klim 1 uur was. Nu doet alles pijn, maar het was een prachtige tocht. We hebben veel geleerd, mensen leren kennen en onze grenzen verlegt. Nu op naar een bad en een goed diner. Nu verblijven we in iemands apartement in irkoetsk, heel fijn een plekje voor jezelf. Morgen naar olkhon island, meer een badplaats, om lekker te relaxen.